Το παράδειγμα της Βαϊμάρης ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 Είναι δυνατόν, εν έτει 2013, να χρειαζόμαστε εντατικά μαθήματα για το τι συνέβη, και τι συνέπειες είχε αυτό που συνέβη, στη μεσοπολεμική Γερμανία, της Βαϊμάρης και του Χίτλερ; Πρέπει άραγε να αρχίσουμε τώρα να (ξανα)διαβάζουμε Φρομ, Γκερέν, Τρότσκυ, Ράιχ (*);
Φαίνεται ότι όντως χρειάζεται, όσο τραγικά απελπιστικό κι αν μοιάζει τέτοιο συμπέρασμα.

Αντί οι πολιτικές δυνάμεις, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, καλλιτέχνες, «διανοούμενοι» (τρομάρα τους), Εκκλησία, φορείς άπαντες νάχουν βγει στα κάγκελλα, πανευρωπαϊκώς και παγκοσμίως, να λένε «μπάστα, δολοφονείτε μια χώρα», να κατηγορούν για γενοκτονία, κοινωνικό ολοκαύτωμα τις ηγεσίες Ευρωπαίων και ΔΝΤ, υπεύθυνες για το αποδείξιμα χειρότερο, καταστροφικότερο οικονομικό πρόγραμμα της ιστορίας, θα αρχίσουμε τώρα να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας; Αυτό άραγε χρειάζονται ο ελληνικός λαός και η Ελλάδα;

Υποστηρίξαμε εδώ και τρία χρόνια την άποψη ότι βρισκόμαστε, στην Ελλάδα, αντιμέτωποι με κρίση «τύπου Βαϊμάρης», προκληθείσα από το Μνημόνιο και τις Δανειακές, από τις μεθόδους που επελέγησαν για την αντιμετώπιση (δήθεν) της ελληνικής κρίσης. Η κρίση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης (1919-33) στη Γερμανία, προέκυψε ως άμεσο αποτέλεσμα του εξαναγκασμού της να καταβάλει τερατώδεις πολεμικές αποζημιώσεις για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε συνδυασμό με τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης του 1929. Η γερμανική κοινωνία συνεθλίβη από την εξωτερική οικονομική πίεση και κατευθύνθηκε τελικά στο ναζισμό.

Η γερμανική άρχουσα τάξη, μη μπορώντας να διαχειρισθεί την κατάσταση, συγκατατέθηκε και ενίσχυσε παρασκηνιακά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Μια τέτοια άνοδος θα ήταν όμως αδύνατη αν η γερμανική αριστερά δεν αρνούνταν στην πραγματικότητα να αγωνιστεί για την εξουσία, προσφέροντας τη δική της διέξοδο στον γερμανικό λαό. Για να εκφραστούμε σε «ορολογία Κομιντέρν», ο «δεξιός οπορτουνισμός» των σοσιαλιστών συνέκλινε με τον «αριστερό οπορτουνισμό» των σταλινικών, προκαλώντας την ιστορικά σημαντικότερη ήττα των σοσιαλιστικών προσδοκιών που δημιούργησε η Ρωσική Επανάσταση στην Ευρώπη, ήττα της ίδιας της ιδέας του σοσιαλισμού και οδηγώντας την ήπειρο σε τρομακτικό πόλεμο. Αφού κατέστρεψε την Ευρώπη και, παρολίγον, την ΕΣΣΔ, η χιτλερική Γερμανία κατεστράφη και η ίδια.

Ελλάδα: ομοιότητες και αναλογίες
Στην Ελλάδα, η εφαρμοζόμενη μετά το 2010 πολιτική οδηγεί σε ακραία πορεία καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, υπονόμευση των όρων αναπαραγωγής του κοινωνικού σχηματισμού και της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μαζική μετανάστευση της νεολαίας, καταστροφή του ελληνικού έθνους-κράτους, μετατροπή του σε αποικία χρέους, υπό διοίκηση κυβέρνησης ελεγχόμενης από τους πιστωτές. Ομοίως και χειρότερα στην Κύπρο. Μνημόνια και Δανειακές καταλαμβάνουν τη θέση της Συνθήκης των Βερσαλλιών.

Διάφοροι υποτιθέμενοι «φίλοι», «της αριστεράς», που προσπαθούν να είναι/φαίνονται διανοούμενοι, όχι μόνο σταλινικοί ιντριγκαδόροι, όπως συχνά μαθαίνει κανείς να είναι μετά από πολλά χρόνια ως στέλεχος του ενός και μόνου «Κόμματος», κατηγορούν εδώ και καιρό τον γράφοντα για «συνωμοσιολογία» και «κινδυνολογία», ίσως μάλιστα τα πιστεύουν κιόλας. Μας κατηγορούν στο παρασκήνιο βέβαια, ποτέ δημοσίως, αφού είναι φυτά «εσωτερικού χώρου». Προτιμούν να λένε στους πολιτικούς ηγέτες της αριστεράς τα καθησυχαστικά που, υποθέτουν, θέλουν να ακούνε, καταρτίζοντας οι ίδιοι (παντελώς ανόητες) προσωπικές στρατηγικές (στο πλαίσιο καταστρεφόμενης χώρας). Ουδέποτε τους άρεσε όταν επισημαίναμε τον δραματικό χαρακτήρα της κατάστασης ή τον ριζικό χαρακτήρα που επιβάλλει η αντιμετώπισή της.

Ενοχλούνται επίσης, για λόγους που γνωρίζουν καλύτερα από μας, για τη σημασία που αποδίδουμε στην «Αυτοκρατορία του Χρήματος», τη χρηματιστική ολιγαρχία και τον «τοκογλυφικό» ιμπεριαλισμό της – θέλουν να περιορίζουν αυστηρά την όποια κριτική σε Μέρκελ-Γερμανία, να μιλάνε μόνο εναντίον της λιτότητας, δεν τους αρέσει να αναφέρεσαι στον ρόλο τραπεζών όπως η Goldman Sachs, αρχιτέκτων του νέου ολοκληρωτισμού ή των ΗΠΑ, δύναμης με δεσπόζουσα επιρροή στο ΔΝΤ και στα της Μεσογείου.

Το ότι οι προβλέψεις μας για την ελληνική/ευρωπαϊκή κρίση επαληθεύονται (δυστυχέστατα!), το ότι συμβαίνουν πράγματα που, αν λέγαμε ότι θα συμβούν λίγα χρόνια πριν, θα μας έπαιρναν για τρελλούς, ουδόλως τους επηρεάζει. Οι ίδιοι δεν είναι «συνωμωσιολόγοι», είναι συνωμότες – συμμετέχουν ενεργά σε ιδιοτελείς μικρο-συνωμοσίες, που τους οδηγούν συνήθως με τη μεγαλύτερη ευκολία στο να «κολλάνε» κατά καιρούς, στους πιο διαφορετικούς πολιτικούς και ιδέες. Προτιμούν να διατυπώνουν όσο πιο ανώδυνες θεωρίες μπορούν, προσαρμοσμένες όχι στην (τραγική) αντικειμενική πραγματικότητα και τις ανάγκες αντιμετώπισής της, αλλά στις ψυχολογικές ανάγκες πολιτικών που συμβουλεύουν.

Βαϊμάρη plus
Η Ελλάδα δεν γίνεται «Βαϊμάρη» γιατί ανήκει στην ΕΕ, γράφει ο Ρότζερ Κοέν, διαψεύδοντας την πραγματικότητα στους Νιου Γιορκ Τάιμς. Γίνεται

Βαϊμάρη, ακριβώς γιατί ανήκει στην ΕΕ, θα μπορούσε ίσως να του απαντήσει ο Αλαβάνος.

Και οι δύο έχουν άδικο. Η Ελλάδα δεν γίνεται «Βαϊμάρη» εξαιτίας της ΕΕ, αλλά γιατί η ίδια επέτρεψε στην ΕΕ να ενεργήσει όπως ενήργησε στην κρίση. Ασφαλώς η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ είναι εμπόδιο, ανεπαρκές όμως τελικά, στη «Βαϊμαροποίησή» της. Συμβαίνει και το αντίστροφο – η «Βαϊμαροποίηση» είναι τρόπος τελικής αποβολής της Ελλάδας από την ΕΕ. Δεν πρέπει να θεωρούμε αυτό το ενδεχόμενο αδύνατο ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Κύπρο. Και δεν είναι θετικό, πέραν των άλλων, γιατί εδώ δεν έχουμε στοιχειωδώς λειτουργούν έθνος-κράτος στο οποίο θα «γυρίσουμε» φεύγοντας από ευρωζώνη/ΕΕ. Η συμμετοχή μας είναι στοιχείο ισχύος, όχι αδυναμίας του κράτους μας στις συγκεκριμένες συνθήκες, και είναι το κράτος μας που βάλλεται/αμφισβητείται η κυριαρχία του.

Σε Ελλάδα/Κύπρο δεν έχουμε απλώς κρίση τύπου Βαϊμάρης, αλλά «Βαιμάρη plus», με έντονη γεωπολιτική διάσταση. Που δεν συναντάμε σε κανένα άλλο σημείο της ευρωπαϊκής περιφέρειες, όπως πουθενά δεν συναντάμε τα φοβερά νούμερα του οικονομικού κραχ (ΑΕΠ/ανεργία) Eλλάδας και (προβλεπόμενα) Κύπρου.

Η Ελλάδα δεν έχει τη γεωπολιτική αυτονομία της μεσοπολεμικής Γερμανίας, ή της Ρωσίας του 1917. Το τέλος αυτής της ιστορίας μπορεί να μας γυρίσει από την οικονομική σε καθαρά εθνική καταστροφή με πιθανότερο σημείο αρχικής εκδήλωσης την Κύπρο.

Φυσικά, όλες οι αναλογίες έχουν όρια. Ο γερμανικός εθνικισμός μπορούσε να επιδιώξει την κατάκτηση της Ευρώπης. Ως εθνικιστές εμείς μόνο τους ξένους θα μπορούσαμε να σφάξουμε – αν δοκιμάζαμε να τα βάλουμε με την Τουρκία στις σημερινές συνθήκες όχι μόνο θα τρώγαμε τα μούτρα μας, θα βάζαμε την τελική ταφόπλακα στο σχέδιο του 1821, ανεξάρτητου/κυρίαρχου ελληνικού κράτους.

Το αναγκαίο «εθνικο-απελευθερωτικό» υποκείμενο
Υποστηρίξαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο δύο δρόμους να διαλέξει μετεκλογικά:
Είτε να συμβάλει στην εμφάνιση αποτελεσματικού, συνεπούς κοινωνικο-εθνικού αντιμνημονιακού πολιτικού υποκειμένου, ικανού να οργανώσει και να ηγηθεί, σε συμμαχία με κάθε πατριωτική δύναμη στη χώρα, την πάλη λαού και έθνους για τη σωτηρία της Ελλάδας,
είτε να μην το επιδιώξει/καταφέρει, με τη χώρα να κυλάει σε καταστροφικές εξελίξεις, όπως εμφύλιες, φυλετικές ή εξωτερικές συρράξεις, χαμηλής ή υψηλής έντασης.

Λέμε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτόν ανέδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα και ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων στη χώρα. Θεωρητικά θα μπορούσε να είναι και άλλο υποκείμενο, αλλά δεν το βλέπουμε πρακτικά.

Το τελευταίο που χρειάζονται οι πιστωτές είναι μια ελληνική (κυπριακή) Δημοκρατία που διεκδικεί τα δικαιώματά της στην Ευρώπη ορθολογικά και συγκροτημένα. Χρειάζονται είτε υποδουλωμένη, πειθήνια Ελλάδα, είτε Ελλάδα χάους και αίματος. Από τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, την ικανότητά τους να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα κριθεί το αποτέλεσμα.

(*) Τις καλύτερες αναλύσεις για τον γερμανικό μεσοπόλεμο, την άνοδο του φασισμού και την τεράστια, ιστορική ευθύνη Αριστεράς και Στάλιν, έγραψε ο Τρότσκι.
Τα σχετικά κείμενά του θεωρούνται κλασικά, ως εγχειρίδια πολιτικής τακτικής/στρατηγικής και ερμηνευτικά εργαλεία για την καταστροφή του γερμανικού σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Δημοσιεύτηκαν στην ολότητά τους σε δύο τόμους, με τους τίτλους «Και τώρα;», «Γερμανία: Φασισμός και Εργατικό Κίνημα», από τις εκδόσεις «Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη». Ο ‘Εριχ Φρομ συνδέει την ψυχολογία των Γερμανών εργατών με την νίκη του φασισμού, σε μια εργασία που βρέθηκε στα χαρτιά του – ο ίδιος δεν τη δημοσίευσε όσο ζούσε, λόγω του «εκρηκτικού», «αιρετικού» χαρακτήρα της. Ο Ντανιέλ Γκερέν έγραψε ένα εξαιρετικό οδοιπορικό, μετά δύο ταξίδια στη Γερμανία στα 1931-32, όπως και μια μελέτη για τη σχέση του φασισμού με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Κλασική είναι η συγκλονιστική μελέτη της μαζικής ψυχολογίας του φασισμού από τον Βίλχελμ Ράιχ. Ενδιαφέρον έχει και το κεφάλαιο για τον αντισημητισμό, στη Διαλεκτική του Διαφωτισμού (Χορκχάιμερ-Αντόρνο).

Konstantakopoulos.blogsot.com

Δημοσιεύτηκε, με λίγο διαφορετικό τίτλο, στο περιοδικό Επίκαιρα (26.9.2013)

Νεύρα στα Σκόπια. “Πρόκληση από Σέρβους οπαδούς: Η Μακεδονία είναι ελληνική»

«Οι Σέρβοι οπαδοί προκάλεσαν τους σκοπιανούς παίκτες, παρουσιάζοντας μια σειρά από ελληνικές σημαίες, αλλά και με πανό που έγραφε ένα σύνθημα: «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», στα ελληνικά, γράφει το δημοσίευμα των Σκοπίων (στα αλβανικά) και συνεχίζει:

«Δεν ήταν μόνο η προβοκάτσια των Σέρβων οπαδών. Κατόπιν στην κρατική τηλεόραση της Σερβίας αναγράφονταν η χώρα ως FYROM και ο παρουσιαστής αποκάλεσε τη χώρα μας ως «πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία»- [Ishrepublika jugosllave].

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας είχε διεξαχθεί στη  σερβική πόλη Γιαγκοντίνα (136 χλμ νότια του Βελιγραδίου) και ο αγώνας έληξε υπέρ των γηπεδούχων με σκορ 5-1 και ανήκε στην τελευταία εβδομάδα του προκριματικού γύρου του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2014, σημειώνει το δημοσίευμα.


 Βαλκανικό Περισκόπιο 

Προς έναν κόσμο χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες

Ο Τιερί Μεϊσάν έχει εξηγήσει επανειλημμένα σε αυτές τις στήλες τις εσωτερικές αντιφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών για να τονίσει τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούσαν να σπάσουν. Σε αυτό το άρθρο, αναρωτιέται σχετικά με τις συνέπειες δύο γεγονότων που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την διαδικασία της αποσύνθεσης.

Η αμερικανική αυτοκρατορία είναι το υπερτροφικό υπόλειμμα ενός από τους δύο παίκτες του Ψυχρού Πόλεμου. Η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε, αλλά οι ΗΠΑ είναι πάντα εκεί και εκμεταλλεύτηκαν την απουσία ανταγωνιστή για να μονοπωλήσουν την παγκόσμια εξουσία.

Το 1991, η λογική θα ήταν η Ουάσιγκτον να ήθελε να χρησιμοποιήσει τους πόρους της για να κάνει μπίζνες και να αναπτύξει την ευημερία της.
Αλλά μετά από διάφορους δισταγμούς, το Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο επέβαλε το 1995 στον Πρόεδρο Κλίντον το σχέδιο του για παγκόσμιο ιμπεριαλισμό ψηφίζοντας την επαναστρατικοποίηση παρότι δεν υπήρξε πια αντίπαλος. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες -οι οποίες έχουν αφιερώσει τους πόρους τους σε μια σόλο κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών- έμειναν χωρίς αναπνοή, ενώ οι BRICS προέκυψαν ως νέους ανταγωνιστές.
Η 68η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, τον περασμένο μήνα, ήταν το θέατρο μιας γενικευμένης εξέγερσης εναντίον της μονο-πολικότητας των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναπόφευκτη από το 1986, όταν το σοβιετικό κράτος ξεπεράστηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ, ανίκανο να προστατεύσει το λαό του.

Αν θέλουμε να προβούμε σε παραλληλισμό, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ακόμη και αν οι καταστροφές που προκλήθηκαν από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005 και Sandy, το 2012, και η χρεοκοπία των τοπικών κυβερνήσεων έχουν ήδη δείξει την αδυναμία των ομοσπονδιακών κρατών.

Το μπλοκάρισμα για δύο εβδομάδες, ή περισσότερο, της λειτουργίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ δεν οφείλεται σε φυσική καταστροφή, αλλά σε πολιτικό παιγνίδι. Θα αρκούσε μια συμφωνία μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών για να τελειώσει. Αλλά προς το παρόν, μόνο λίγες ειδικές υπηρεσίες εξαιρέθηκαν, όπως οι στρατιωτικοί εφημέριοι.
Η μόνη πραγματική εξαίρεση στο μπλοκάρισμα ήταν η άδεια δανειοδότησης για έξι εβδομάδες. Η συγκεκριμένη εξαίρεση αυτή που απαιτούταν από την Wall Street η οποία όμως δεν αντέδρασε στο κλείσιμο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά ήταν τρομοκρατημένη με την ιδέα μιας αδυναμίας της Ουάσιγκτον να καλύψει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της.

Πριν από την κατάρρευση της, η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να σωθεί κάνοντας οικονομίες.
Από τη μια μέρα στην άλλη, η Μόσχα σταμάτησε τις οικονομικές υποστήριξεις που έδινε στους συμμάχους της. Πρώτα, εκείνες προς τον Τρίτο Κόσμυ και έπειτα εκείνες προς τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. 
Ως εκ τούτου, οι σύμμαχοί της δεν είχαν άλλη επιλογή για επιβίωση τους παρά να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, ήτοι της Ουάσιγκτον. Η λιποταξία τους, που συμβολίζεται με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, επιτάχυνε ακόμη περισσότερο την αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι προφανώς για να αποφευχθεί αυτό το σοκ, τη στιγμή μάλιστα που η Ρωσία θριαμβεύει ειρηνικά στη Μέση Ανατολή, που η κυβέρνηση Ομπάμα περίμενε τόσο πολύ για να αναστείλει τη βοήθεια της προς την Αίγυπτο.

Βεβαίως, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, η βοήθεια αυτή κατέστη παράνομη μετά από το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη δικτατορία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αλλά τίποτα δεν υποχρέωνε τον Λευκό Οίκο για να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Και έτσι, η αποφυγή, για τρεις μήνες, να μιλήσει για «πραξικόπημα» ήταν αρκετή για τη συνέχιση της πρόσδεσης της Αιγύπτου στο αυτοκρατορικό στρατόπεδο.
Ωστόσο, ενώ τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Κάιρο, η Ουάσιγκτον έκοψε τη τροφοδοσία.

Το στοίχημα του Πρόεδρου Ομπάμα ήταν να μειώσει τον προϋπολογισμό των Ηνωμένων Πολιτειών με αναλογικό και προοδευτικό τρόπο, έτσι ώστε η χώρα του να αποφύγει την κατάρρευση, να εγκαταλείψει τις υπερβολικές αξιώσεις της και να γίνει ένα κράτος όπως όλα τα άλλα.

Η μείωση κατά του 20% του μεγέθους των στρατών τους ήταν μια καλή αρχή.
Ωστόσο, το μπλοκάρισμα του προϋπολογισμού και η αναστολή της βοήθειας προς την Αίγυπτο δείχνουν ότι το σενάριο αυτό δεν είναι δυνατό.
Η τρομερή δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορεί να μειωθεί χωρίς κραδασμούς, με κίνδυνο να σπάσουν.

Thierry Meyssan
Πηγή Al-Watan (Συρία)

Global Research

Οι αδελφοί Ομπάμα: προστάτες της Σαουδικής ισλαμικής τρομοκρατίας

Tahani al-Gebali

Η αντιπρόεδρος του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αιγύπτου Tahani al-Gebali, ισχυρίστηκε σε συνέντευξή στο τηλεοπτικό δίαυλο Μπιτνά Αλ-Kibir τον περασμένο Αύγουστο ότι «ο αδελφός του Ομπάμα [Ρόι Αμπόνγκο Μάλικ Ομπάμα ] είναι ένας από τους αρχιτέκτονες της επενδυτικής στρατηγικής για λογαριασμό της διεθνούς οργάνωσης των Αδελφών Μουσουλμάνων».

Πρακτορείο Ειδήσεων Ahlul Bayt (ABNA): Σύμφωνα με μετάφραση του Walid Shoebat (πρώην μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων, σήμερα ακτιβιστής για την ειρήνη), η al-Gebali δήλωσε: 

"Θα επιβάλουμε τον νόμο, και οι Αμερικανοί δεν θα μπορέσουν να μας σταματήσουν. Πρέπει να ανοίξουμε τους φακέλους και να ξεκινήσουμε τις νομικές διαδικασίες. Η κυβέρνηση Ομπάμα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Γνωρίζουν ότι υποστήριξαν την τρομοκρατία. Εμείς θα ανοίξουμε τους φάκελους έτσι ώστε τα εμπλεκόμενα έθνη να εκτεθούν, για να αποδείξουμε πώς συνεργάστηκαν με τους τρομοκράτες". 

Ο Shoebat είπε στις 5 Σεπτεμβρίου ότι μερικές αιγυπτιακές προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο Μάλικ Ομπάμα, ο ετεροθαλής αδελφός του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα , υπόκειται τώρα σε έρευνα στην Αίγυπτο, για το ρόλο του στην ισλαμική οργάνωση Dawa (IDO), που εδρεύει στο Σουδάν, καθώς και εντός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας γενικότερα. 

Καταγγελίες έχουν κατατεθεί στον Γενικό Εισαγγελέα Hisham Barakat, έτσι ώστε ο Μάλικ Ομπάμα να τοποθετηθεί στον κατάλογο παρακολούθησης των αιγυπτιακών αρχών και να ανακριθεί για τον ρόλο του στη χρηματοδότηση της διεθνούς ισλαμικής τρομοκρατίας. 

Ονόμαζεται Ρόι Αμπόνγκο Μάλικ Ομπάμα και είναι ο ετεροθαλής αδερφός του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Όπως ο αδερφός του, ασχολείται με την πολιτική και ήταν υποψήφιος κυβερνήτης της κομητείας Σιάγια της Κένυα.

Ο Μάλικ Ομπάμα είναι ο εκτελεστικός γραμματέας της IDO, στόχος της οποίας είναι να προωθήσει την Σαουδική Ουαχαμπιτική εκδοχή του Ισλάμ σε όλη την αφρικανική ήπειρο. 
Είναι πιθανό ότι η IDO συνδέεται με το Διεθνές Ισλαμικό Συμβούλιο για Dawa και Αρωγή (International Islamic Council for Dawa and Relief, IICDR), το οποίο συγκεντρώνει 86 ισλαμικές οργανώσεις, και εδρεύει στο Κάιρο. 

Ο Γενικό Γραμματέας του είναι ο Abdullah Omar Nasseef, επίσης πρόεδρος του Παγκόσμιου Ισλαμικού Κογκρέσου, μια κορυφαία οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. 

Ο Nasseef ήταν επίσης Γενικός Γραμματέας της Μουσουλμανικής Παγκόσμιας Λίγκας (Islamic World League, οργάνωση που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία) και συν-ίδρυσε το 1988 με τον πρώην Πρόεδρο του Πακιστάν Zia-ul-Haq, την Rabita Trust, το οικονομικό σκέλος της Λίγκας. 
Είχε τεθεί υπό έρευνα από την Γερουσία των ΗΠΑ (και αργότερα χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή Αλ-Κάιντα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως  οργάνωση εγγύς της Αλ Κάιντα. 

Η σχέση που συντηρείται από τον Πρόεδρο Ομπάμα με το ετεροθαλή αδελφό του Malik δεν είναι απομακρυσμένη, αφού ο καθένας τους ήταν μάρτυρας του άλλου κατά τη διάρκεια των γάμων τους, και δεδομένου ότι ο Μάλικ Ομπάμα έχει πάει στο Λευκό Οίκο πολλές φορές. 

Ο Μάλικ Ομπάμα ηγείται επίσης του Ιδρύματος Μπάρακ Χ. Ομπάμα (Barack H. Obama Fundation), το οποίο είχε επικριθεί για το γεγονός ότι σύλλεγε κεφάλαια που εκπίπτονται από τη φορολογία στο διαδίκτυο μεταξύ 2008 και 2011, ενώ δεν είχε το ανάλογο καθεστώς που απαιτείται για να το πράξει. Αυτή η κατάσταση διορθώθηκε τον Ιούνιο 2011, μετά από κατάλληλες παρεμβάσεις , με μπόνους την αναδρομική κάλυψη των ανωμαλιών μέχρι το 2008. 

Η οικογένεια Ομπάμα διαθέτει επίσης και δεύτερο ίδρυμα, το Mama Sarah Obama Foundation.

Το τελευταίο παρέχει υποτροφίες για τη μελέτη της σαρία σε τρία ειδικά σχολεία στον τομέα αυτό στη Σαουδική Αραβία: Η  Σχολή Umm al-Qura, το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Medina και το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Ιμάμ Muhammad bin Saud University στο Ριάντ.

Να θυμίσουμε τέλος ότι ο Σαάντ αλ-Shater,  γιος του ηγέτη του κρατούμενου ηγέτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Khairat αλ-Shater, είχε δηλώσει τον Αύγουστο ότι είχε αποδείξεις ικανές να «στείλουν τον Ομπάμα στη φυλακή».

Ισχυρίστηκε αργότερα ότι ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε στείλει μια αντιπροσωπεία στο Κάιρο για να ελευθερωθούν ο πατέρας του και άλλοι ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, για να εμποδίσει τη δημοσίευση εκρηκτικών έγγραφων που πιθανώς να ενοχοποιούν τον Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Saad al-Shater συνελήφθη από τις αιγυπτιακές αρχές στις 28 Αυγούστου. 

Αυτές οι νέες εξελίξεις μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί η διοίκηση Ομπάμα προσπαθεί, παρά τη ρητή υπόσχεση του Μπαράκ το 2009 προς τις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, να εμποδίσει τις προσπάθειες των οικογενειών αυτών για την έκδοση του κεφαλαίου 28 σελίδων της έκθεση της μεικτής Εξεταστικής Επιτροπής Επιτροπής του Κογκρέσου  που τεκμηριώνει, σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στις επιθέσεις αυτές. 

Διεξάγεται μια όλο και περισσότερο δημοσιοποιημένη  εκστρατεία για τη δημοσίευση αυτών των 28 σελίδων, με την πρόσφατη σύσταση μιας ένωσης που ονομάζεται «Οι ενωμένες οικογένειες της 11^ης Σεπτεμβρίου για τη πτώχευση της τρομοκρατίας» (9/11 Families United to Bankrupt Terrorism).  

Αυτή η ομάδα καλεί τον πρόεδρο Ομπάμα να κρατήσει την υπόσχεσή του και έχει την υποστήριξη δύο τοπικών ημερήσιων εφημερίδων στη Φλόριντα, τη Miami Herald και τη Sarasota Herald-Tribune. 

Κατατέθηκε αίτηση σε ομοσπονδιακό δικαστήριο, για να αναγκαστεί το FBI να συμμορφωθεί με τις αιτήσεις αποχαρακτηρισμού που διατυπώθηκαν από διάφορες προσωπικότητες και οργανώσεις υπό την αιγίδα του Νόμου του δικαιώματος πρόσβασης στη πληροφορία.

Τώρα καταλαβαίνουμε  καλύτερα γιατί τα Σαουδικά συμφέροντα που συνδέονται με την οικογένεια Μπους βρήκαν το 2008, στο πρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα, ένα αξιόπιστο σύμμαχο για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.

Και γιατί κινητοποιήθηκαν, σε διεθνές επίπεδο, για να γίνει αυτός ο άξιος διάδοχος του Μπους στο Λευκό Οίκο. 

http://abna.ir/data.asp?lang=8&Id=470456

Υστερόγραφο
Σχετικά με τη διείσδυση ανθρώπων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην αμερικανική διοίκηση υπενθυμίζω το άρθρο του Τιερί Μεϊσάν (9.7.13):

Προαναγγείλει η τύχη του Μόρσι αυτή των Αδελφών Μουσουλμάνων;

Απόσπασμα:

Σε τελική ανάλυση, αυτό που κάνει  την « Αραβική Άνοιξη» (Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Συρία), δεν είναι η αστάθεια, ή ο πολιτισμός, αλλά η λύση που προβλέπεται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις: πρόσβαση των Αδελφών Μουσουλμάνοι στη εξουσία.

Αυτή η μυστική οργάνωση, δήθεν αντι-ιμπεριαλιστική, ανέκαθεν ελεγχόταν πολιτικά από το Λονδίνο. 

Εκπροσωπούταν στην διοίκηση Χίλαρι Κλίντον, μέσω της Αμπεντίν Ούμα (σύζυγος του σιωνιστή βουλευτή Anthony Weiner που παραιτήθηκε), της οποίας η μητέρα Σαλέχα Αμπεντίν διοικεί το παγκόσμιο γυναικείο παρακλάδι της Αδελφότητας. 

Το Κατάρ έχει χρηματοδότησε τις επιχειρήσεις (περισσότερα από 15 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως!) και εξασφάλισε τη μιντιατική κάλυψη της αδελφότητας  στην οποία παραχώρησε την αλυσίδα Αλ-Τζαζίρα από τα τέλη του 2005. 

Τέλος, η Τουρκία παρείχε τη πολιτική τεχνογνωσία με συμβούλους επικοινωνίας.

Μονοπώλιο παραγωγής και διάθεσης τροφίμων από εταιρίες και χώρες.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και έχει αγγιχθεί ελάχιστα καθώς λίγοι γνωρίζουν ότι υφίσταται.
Από το 2008 και μετά, όπου υπήρξε μια κρίση στην διαχείριση σταριού, πολλές χώρες , ειδικά από
την Μ.Ανατολή και Ασία έσπευσαν να αγοράσουν εκτάσεις γης μέσα απο consortium εταιριών, με μόνο σκοπό την ικανότητα να παράγουν και να διαθέτουν ΚΑΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ την όποια σοδιά τροφίμων πρώτα προς την χώρα τους, διασφαλίζοντας χαμηλές τιμές και διαθεσιμότητα προς τον λαό τους και ΑΝ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕΙ παραγωγή, να διατίθεται με μεγάλο κέρδος προς άλλες χώρες.

Η Σαουδική Αραβία, η Κίνα, η Ιαπωνία και τα Ηνωμ. Αραβικά Εμιράτα είναι μέσα σε αυτές τις χώρες με τον διαθέσιμο πλούτο αλλά με ανασφάλεια όσον αφορά την απόκτηση τροφίμων. Στόχος αγοράς εδαφών είναι κάποιες χώρες όπως αυτές που βρίσκονται σε οικονομική κρίση, αλλά κυριότερα, οι χώρες της η Αφρικανικής ηπείρου.
Αυτό δείχνει μια τάση ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ διάθεσης τροφίμων στο πολύ εγγύς μέλλον από διάφορες εταιρίες, προς κράτη με σημαντικές παραμέτρους και περιοριστικούς όρους, ακόμα και αν η παραγωγή γίνεται στο έδαφος των παραπάνω κρατών.
Η αγορά κτηνοτροφικών μονάδων , εκταρίων γης, λιμανιών και συγκοινωνιών δηλώνει ένα δίκτυο που θα ξεκινήσει, κατά πάσα πιθανότητα, εντός της επόμενης δεκαετίας, με φόντο την TAFTA (και όχι μόνο).
Η διαδικασία αυτή έχει αρχίσει και λαμβάνει χώρα και στην Ελλάδα με την δυνατότητα διάθεσης νερού σε ιδιώτες (βλ. άρδευση)καθώς και την δυνατότητα ελέγχου παραγωγής είτε με οικονομικά κριτήρια , είτε ακόμα και με έλεγχο ποιότητας (βλ. απαγόρευση φυσικών σπόρων με οδηγία της Ε.Ε. ). Οι εταιρίες είναι γνωστές και μη εξαιρετέες.
Goldman Sachs, Morgan Stanley, BlackRock ,Louis Dreyfus, ονόματα γνωστά πάντα φυσικά με χρηματοδοτήσεις από κεντρικές τράπεζες και από το ΔΝΤ!!!
Και για να το κάνω πιο απλό ως ς ιδέα, προκειμένου να αντιληφθεί και ο απλός αναγνώστης: Αν μια χώρα όπως η Κίνα ή η Γερμανία, αγοράσουν το 80% των ελαιοπαραγωγικών κτημάτων (ή διά του πληστηριασμού από κατάσχεση) , τότε η Ελλάδα θα έχει μεν παραγωγή λαδιού (το καλύτερο παγκοσμίως) αλλά το διαθέσιμο προϊόν θα δίδεται πρώτα σε λαούς που θα είναι οι "ιδιοκτήτες" και μετά θα παρέχεται ακόμα και προς τους ιθαγενείς παραγωγούς, ίσως μάλιστα να παρέχεται και σε χαμηλότερη ποιότητα!!!
Το παραπάνω πλάνο που ονομάζεται "Μοντέρνα έκδοση Αποικιοκρατίας", έχει ήδη ξεσηκώσει αντιδράσεις στο εξωτερικό μετά από τις αποκαλύψεις σε ΜΜΕ , πως τεράστιες συμφωνίες δισσεκατομυρίων ευρώ μεταξύ χωρών και ήδη δρομολογεί και ωθεί ένα πλάνο νομικό σε διεθνές επίπεδο και δίκαιο , για να μπορεί να δημιουργηθεί και το πλαίσιο διάθεσης των παραπάνω τροφίμων (όπως π.χ. είπαμε το διαθέσιμο νερό καθώς και οι φυσικοί σπόροι που δεν επιτρέπεται κανείς πλέον να διαθέτει στην αγορά πλην των Αρχών)
Για το www.geopolitics.com.gr
Αλέξανδρος Νίκλαν

Σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας.
πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Land_grabbing
http://en.wikipedia.org/wiki/Food_security
http://beta.dawn.com/news/334198/buying-foreign-land-for-food-security
http://www.footprintnetwork.org/de/index.php/blog/af/governments_buying_land_abroad_to_insure_food_security
http://www.oaklandinstitute.org/foreign-corporations-scramble-buy-african-land-raising-food-security-concerns
http://www.iol.co.za/business/news/foreign-buyers-seen-as-threat-to-food-security-1.1561204#.UlQuWlCnqpA

Μέση Ανατολή: Ο επόμενος πόλεμος θα γίνει για το νερό

Το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών Stimson Centre δημοσίευσε μια έκθεση με το όνομα του Russell Stiklor.

Ο Στίκλορ προειδοποιεί ότι το πιο πολύτιμο αγαθό στη Μέση Ανατολή, σε αντίθεση με το τι γενικά πιστεύεται, δεν είναι το πετρέλαιο, αλλά το νερό.

Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι ορισμένα κράτη μέλη, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις πιο πιεστικές ανάγκες του ταχέως αυξανόμενου πληθυσμού κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Ένας από αυτούς τους πολέμους στην πραγματικότητα έχει, ήδη, ξεκινήσει και εξελίσσεται με πρωτοφανή σκληρότητα- στη Συρία.

Ισραηλινοί ερευνητές στα μέσα του 2002 είχαν προειδοποιήσει ότι η έκρηξη του πληθυσμού της Συρίας με την άνευ προηγουμένου ξηρασίας, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή, η οποία θα εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας.

 Η πιο φτωχή περιοχή της υδρογείου σε νερό

Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι από τις φτωχότερες περιοχές  της υδρογείου σε πόσιμο νερό,  κάνουν τους ανθρώπους να εξαρτώνται πλήρως από τα υπόγεια ύδατα και τα ποτάμια- Νείλος, Ιορδάνης, Ευφράτης και Τίγρης.

 

Ιστορικά, η περιοχή ήταν πυκνοκατοικημένη και οι διαθέσιμες πηγές ύδατος- αν και με δυσκολία- έφθαναν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού.

Τεράστια η αύξηση του πληθυσμού

Αλλά από το 1950 και εντεύθεν ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 300 εκατομμύρια ανθρώπους, και είναι αριθμητικά ισάξιοι των κατοίκων των ΗΠΑ, που όμως είναι πλούσιες σε υδάτινους πόρους.

 

Ένα φωτεινό παράδειγμα αποτελεί η Συρία. Το 1950 ζούσαν 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι, σήμερα είναι περίπου 22 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 υπολογίζονται σε 36 εκατομμύρια κατοίκους.

Ο πληθυσμός της Αιγύπτου από τα 20 εκατομμύρια το 1950 έχει φθάσει το 2013 τα 85 εκατομμύρια. Στα μέσα του αιώνα ο αιγυπτιακός πληθυσμός θα υπερβεί τα 135 εκατομμύρια.

Στην Υεμένη το 1950 ήταν 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα είναι 25 εκατομμύρια και το 2050 θα φθάσουν τα 50 εκατομμύρια.

Κανείς δεν γνωρίζει πώς να παρέχει νερό σε έναν παρόμοιο αριθμό ανθρώπων. Η Συρία, η Αίγυπτος και η Υεμένη έχουν σχεδόν πλήρως εκμεταλλευθεί τα διαθέσιμα υπόγεια ύδατα, τις πηγές και άλλους πόρους.

Πηγή ζωής οι ποταμοί

Το πρόβλημα του νερού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι οι πηγές νερού βρίσκονται συνήθως έξω από την περιοχή της ζήτησης.

Στην Αίγυπτο, η κύρια πηγή του νερού και της ζωής- ο Νείλος ποταμός- ρέει από την Αιθιοπία, η οποία προετοιμάζει φράγμα για να εμποδίσει τη ροή του. Ο Ευφράτης ρέει στη Συρία και το Ιράκ από την Τουρκία. Οι πυκνοκατοικημένες χώρες όπως η Αίγυπτος και η Συρία είναι ευάλωτες στη χειραγώγηση του νερού.

Απαραίτητη η βέλτιστη διαχείριση των υδάτων

Οι χώρες της περιοχής πρέπει να λάβουν άμεσα μέτρα για τη διατήρηση και την ανακύκλωση του νερού, τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης, καθώς και την αλλαγή των αρχών στη γεωργία. Αναπόφευκτη είναι, επίσης, η επεξεργασία του θαλασσινού, παρά το τεράστιο κόστος.

Ο Stiklor πιστεύει ότι η κρίση του νερού θα μπορούσε να έχει θετικές συνέπειες:

«Το νερό πρέπει να είναι έξω από τις θρησκευτικές, εθνικές και πολιτικές αντιφάσεις που προκάλεσαν και προκαλούν  την κρίση στη Μέση Ανατολή. Το νερό θα μπορούσε να συνδέσει όλους αυτούς του λαούς και να αναζητήσουν μέσω ενός ανοικτού διαλόγου την αναζήτηση κοινών στρατηγικών για τα ύδατα», σημειώνει το δημοσίευμα στη ρωσική γλώσσα.

--

ΠΗΓΗ

Ερντογάν: Υποψήφιος για την Προεδρία εάν το ζητήσει το κόμμα μου

«Δεν έχω πάρει τέτοια απόφαση ακόμη. Αν είχα πάρει, σίγουρα θα το είχα ανακοινώσει», δήλωσε ο Ερντογάν (φωτογραφία αρχείου).
Υποψηφιότητα για την προεδρία στις εκλογές που είναι προγραμματισμένες για τον επόμενο χρόνο, αν του ζητηθεί από το κόμμα του, δήλωσε ότι θα θέσει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο κ. Ερντογάν, ο οποίος κυριαρχεί στην τουρκική πολιτική σκηνή εδώ και μία δεκαετία, δεν μπορεί να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την πρωθυπουργία στις βουλευτικές εκλογές το 2015, σύμφωνα με τον κανονισμό του Κόμματός Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).
Όπως σχολιάζει το πρακτορείο Reuters, εδώ και καιρό αναμενόταν ο κ. Ερντογάν να θέσει υποψηφιότητα για μία νέα, ενισχυμένη, εκτελεστική προεδρία, παρότι τα σχέδιά του να δημιουργήσει έναν τέτοιο ενισχυμένο ρόλο έχουν «παγώσει».
«Δεν έχω πάρει τέτοια απόφαση ακόμη. Αν είχα πάρει, σίγουρα θα το είχα ανακοινώσει», δήλωσε ο κ. Ερντογάν σε συνέντευξή του αργά το βράδυ της Πέμπτης στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο A Haber.
«Διαθέτουμε ένα σύστημα και αυτό βασίζεται στη διαβούλευση. Το πιο σημαντικό κέντρο της διαβούλευσης είναι το κόμμα μου. Όποιο καθήκον μού αναθέσει, ό,τι επιθυμεί να πράξω το κόμμα μου, θα προσπαθήσω να το πράξω», δήλωσε.
Με λιγότερο από έναν χρόνο να απομένει για τις πρώτες προεδρικές εκλογές με άμεση και καθολική ψηφοφορία στην Τουρκία, εντείνεται η φημολογία ως προς το ποιον ρόλο θα αναλάβουν ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο οποίος κατέχει την προεδρία, με εθιμοτυπικές ωστόσο εξουσίες.
Αμφότεροι είναι ιδρυτικά μέλη του AKP το 2001 και εδώ και χρόνια σύμμαχοι. Αλλά τον τελευταίο χρόνο έχει υπάρξει ένταση στις σχέσεις τους, κυρίως με αφορμή την καταστολή από την αστυνομία των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων το περασμένο καλοκαίρι.
Το εκλογικό αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο θα εξαρτηθεί ακόμη από το έαν ο κ. Ερντογάν θα καταφέρει να επιβάλει ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών, κίνηση η οποία θεωρείται όλο και λιγότερο πιθανή όσο πλησιάζουν οι εκλογές, εκτιμά το Reuters.
Οι προσπάθειες για την κατάρτιση νέου Συντάγματος, σχολιάζει το πρακτορείο, έχουν «παγώσει» εξαιτίας των διαφωνιών ανάμεσα στα τέσσερα κυριότερα κόμματα της χώρας, ειδικά σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών.
Πηγές: ΑΜΠΕ, Reuters 

Αν οι ΗΠΑ συνεχίζουν να στηρίζουν την Τουρκία και αν η Ελλάδα δεν αλλάξει, σε λίγα χρόνια θα γίνει οθωμανική επαρχία!!!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Τουρκία εδώ και καιρό, έχει βάλει «πλώρη» να γίνει υπερδύναμη. Μάλιστα, με βάση το «Στρατηγικό Σχέδιο 2023*», που είναι ήδη σε πλήρη υλοποίηση σε όλους τους τομείς του τουρκικού κράτους, η Τουρκία θα είναι μια υπερδύναμη, η οποία, εκπροσωπώντας τις μουσουλμανικές και τουρκόφωνες χώρες από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος, θα είναι σε θέση να ορίζει τις τύχες του κόσμου.

Δηλαδή, η Τουρκία, από μια χώρα που μέχρι τώρα καλείται να υλοποιήσει γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και αποφάσεις που λαμβάνονται από τις μεγάλες δυνάμεις, θα μετατραπεί σε πληθυσμιακή, οικονομική, τεχνολογική, στρατιωτική και πολιτισμική -λόγω Ισλάμ- υπερδύναμη, που όχι μόνο δεν θα δέχεται να εφαρμόσει πολιτικές άλλων, αλλά είναι η ίδια που θα ορίζει τις παγκόσμιες πολιτικές και τις τύχες του κόσμου!

Στα πλαίσια αυτού του σχεδιασμού και των μεγαλεπήβολων σχεδίων που προαναφέρθηκαν, η Τουρκία έχει αναπτύξει επί μέρους στρατηγικές για διάφορους τομείς, όπως το εξωτερικό εμπόριο, η πυρηνική τεχνολογία, η αεροδιαστημική, η δορυφορική τεχνολογία, η αεροναυπηγική, η ναυπηγική, η πυραυλική τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία, η πυρηνική και η υψηλή τεχνολογία κ.ά.

Ως αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής, μέσα σε δέκα χρόνια είδαμε τις εξαγωγές της Τουρκίας να εκτινάσσονται από τα 36 στα 150 δις δολάρια, την αεροδιαστημική και την αεροναυπηγική της να εξελίσσεται με αξιόλογους ρυθμούς και με στόχο η Τουρκία να εκτοξεύσει τους δικούς της δορυφόρους (έχει ήδη εκτοξεύσει τους GÖKTÜRK)  και να παράγει το δικό της επιθετικό ελικόπτερο, μαχητικό αεροσκάφος και άρμα μάχης, ενώ είδαμε σταδιακά η Τουρκία να κάνει σταθερά αλλά αποφασιστικά βήματα στον τομέα της ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικήςβιομηχανίας, με μόνιμο μέλημά της την απόκτηση υψηλής τεχνολογίας, που είναι και το μεγάλο της μειονέκτημα.

Ως αποτέλεσμα της υψηλής στρατηγικής του τουρκικού κράτους, με ορίζοντα το 2023, η Τουρκία, το 2007, και αφού το συγκεκριμένο πακέτο αποτέλεσε αντικείμενο ανατολίτικου παζαριού για αρκετά χρόνια με όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες, υπέγραψε με την ιταλοαγγλική AGUSTAWESTLAND συμφωνία συμπαραγωγής 50 επιθετικών ελικοπτέρων Τ-129 και 9 ελικοπτέρων Έγκαιρης Διείσδυσης. Το πρωτότυπο Τ-129 πέταξε για πρώτη φορά το 2011 και το πρόγραμμα προχωρεί με ταχείς ρυθμούς, με το κονσόρτσιουμ των κατασκευαστριών εταιρειών TUSAŞ και AGUSTAWESTLAND (συμμετέχουν και οι τουρκικές ASELSAN, TAI), με την ενεργό υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης, να εργάζονται στην κατεύθυνση της προώθησης του επιθετικού ελικοπτέρου σε φιλικές προς την Τουρκία χώρες, όπως για παράδειγμα το Πακιστάν!

Ανάλογες εξελίξεις υπάρχουν σε διάφορους άλλους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, όπως για παράδειγμα της παραγωγής μεταφορικού αεροσκάφους, άρματος μάχης, φρεγατών, υποβρυχίων, μαχητικού αεροσκάφους, δορυφόρων τύπου GÖKTÜRK κλπ.

Ενώ είναι σε εξέλιξη όλα αυτά τα προγράμματα, η τουρκική κυβέρνηση έκανε ένα γενναίο και ρηξικέλευθο βήμα προς την κατεύθυνση της αεροπορικής της άμυνας, η οποία αποτελεί στην κυριολεξία την αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας, προς μεγάλην ...τέρψιν των Ελλήνων αεροπόρων.

Η Τουρκία, επωφελούμενη από τη μια πλευρά από τα εσωτερικά προβλήματα των ΗΠΑ, οι οποίες είναι διστακτικές στη χορήγηση ευαίσθητης υψηλής τεχνολογίας στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, και από την άλλη από την ισχυρή βούληση της Κίνας να πλασάρει στις διεθνείς αγορές το υπερσύγχρονο πυραυλικό σύστημα αεροπορικής άμυνας FD-2000, είναι πολύ κοντά στη λήψη της τελικής απόφασης για την προμήθεια του κινεζικού συστήματος, εξασφαλίζοντας, φυσικά, την παραχώρηση υψηλής τεχνολογίας και συμπαραγωγή του στην Τουρκία, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η πώλησή του σε ξένες αγορές!

Φυσικά, το σύστημα αυτό θα διασυνδεθεί με το σύστημα αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ, με προφανή τον κίνδυνο της κλοπής του ΝΑΤΟϊκού λογισμικού από του Κινέζους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του ΝΑΤΟ και των ίδιων των ΗΠΑ.

Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα και ούτε πηγαίνουν όλα όπως τα έχει σχεδιάσει η Τουρκία. Το γιατί, θα το δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής. Όμως τα γράφουμε όλα αυτά για να καταδείξουμε τα εξής βασικά ζητήματα, σε αντιδιαστολή με αυτά που πράττουν οι ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες:

Πρώτον, τη στρατηγική του τουρκικού κράτους για τους προαναφερθέντες τομείς.

Δεύτερον, την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, όχι μόνο ως αμυντικό αλλά ως γεωπολιτικό εργαλείο.

Τρίτον, την θαρραλέα στάση των τουρκικών κυβερνήσεων απέναντι στις ΝΑΤΟϊκές και αμερικανικές ενστάσεις σε ενοχλητικές επιλογές, όπως αυτή του FD-2000.

Τα συμπεράσματα δικά σας, δεδομένης και της επικείμενης διάλυσης της ούτως ή άλλως αδύναμης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας!

*Το 2023 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"

Τι θα σημάνει για τον κόσμο μια πιθανή παραίτηση Ομπάμα;

Μέρες έμειναν για να δούμε....
Γράφει ο Ανδρέας Αποστολόπουλος
Υπάρχουν χονδρικά δύο κύρια σενάρια για την εξέλιξη των πραγμάτων .
Το πρώτο είναι αυτό που επιζητούν και προωθούν οι ιδιοκτήτες-μέτοχοι της FED (Ροκφέρελ, Ρότσιλντ κ.λ.π) , αλλά και η διεθνής των τραπεζών, όχι η βασισμένη στη Γουόλ Στρίτ, το Σίτι ή την Σιγκαπούρη, των επονομαζόμενων επενδυτικών, αλλά των Κεντρικών Τραπεζών, πολλές εκ των οποίων πλέον χωρίς να εξαιρείται η Τράπεζα της Ελλάδος, είναι ιδιωτικές.
Όχι τυχαία. Είναι οι τράπεζες, που δεν παράγουν πλούτο, αλλά έχουν την εξουσία της βάσης του πλούτου, που είναι η συγκρότηση και ο ρυθμός κυκλοφορίας των νομισμάτων. Όσο περιορίζονται τα εθνικά κράτη, τόσο περιορίζεται και η ποικιλία των νομισμάτων.
Όσο πιο μικρός είναι ο αριθμός των νομισμάτων τόσο λιγότερες είναι οι Κεντρικές Τράπεζες. Όσο λιγότερες είναι οι πραγματικά Κεντρικές Τράπεζες, τόσο πιο πολύ προωθείται η κατ’ ευφημισμό «παγκόσμια διακυβέρνηση». Ουσιαστικά δηλαδή ο έλεγχος επί του παγκόσμιου πλούτου.
Η σύγχυση μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ
Εδώ θέλει μια προσοχή στις λεπτομέρειες. Το πραγματικό μοντέλο αυτού του τύπου παγκοσμιοποίησης είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι οι ΗΠΑ. Η Ένωση της Ευρώπης, από το Μάαστριχτ και μετά, τον σχεδιασμό δηλαδή του κοινού νομίσματος, είναι το ζητούμενο. Οι ΗΠΑ είναι το αντίθετο.
Πρόκειται για τη συγκρότηση ενός νέου Έθνους, από αποίκους-μετανάστες- πολίτες από διάφορες εθνικές καταγωγές, που πήγαν με τη θέληση τους στη νέα Γη και συγκρότησαν ένα νέο Έθνος, πιο δημοκρατικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο από τις Μητροπόλεις και τις αυτοκρατορικές δυνάμεις του παλιού κόσμου.
Χωρίς κρατική Κεντρική Τράπεζα
Η Αμερική, ως ΗΠΑ, είναι έθνος, αν και ομόσπονδη, που δεν ελέγχει όμως την Κεντρική Τράπεζα, αλλά ούτε και οι τραπεζίτες ιδιοκτήτες της, δεν μπορούν να ελέγξουν την Αμερική, ως Δημοκρατία και ως Έθνος, μέχρι τουλάχιστον να επιβεβαιωθεί ένα σενάριο, όπως αυτό που υπο τύπον παραδοξότητας, δημοσιοποίησαν οι New York Times.
Να βρεθεί σε κατάσταση χρεοκοπίας και μπροστά στο κραχ, οι τραπεζίτες της FED, να οδηγήσουν σε παραίτηση τον Ομπάμα, το εκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ δηλαδή, και να διορίσουν στη θέση του για παράδειγμα τον Μπλούμπεργκ, με τη σύμφωνη γνώμη Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων, προκειμένου να βρεθεί διέξοδος.
Τι δηλαδή;
Ό,τι δοκιμάζεται στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα και την Ιταλία, όταν Παπανδρέου και Μπερλουσκόνι σχεδόν ταυτόχρονα , επέλεξαν ο ένας με την πρόταση για δημοψήφισμα και ο άλλος με τη δήλωση του ότι το ευρώ δεν σημαίνει πλούτο για την Ιταλία, να προκαλέσουν ρωγμές στην Ένωση.
Χωρίς ενιαία εθνική ταυτότητα
Η Ευρώπη ως Ένωση είναι στην αντιστροφή των ΗΠΑ. Δημιουργήθηκε στη βάση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ως ενιαία αγορά και στη συνέχεια στην αυθαίρετη συγκρότηση ενός νομίσματος ως ένωση.
Σήμερα στη βάση του νομίσματος η Ευρώπη οδηγείται εφόσον τελεσφορήσει ο σχεδιασμός των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, στη δημοσιονομική ενοποίηση και στην κατάργηση των εθνικών κρατών. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει , αυτόματα σχεδόν η πολιτική ενοποίηση και η στρατιωτική ενοποίηση.
Όλη η Ευρώπη υπό την κυριαρχία της Γερμανίας, η οποία όμως στην ανταπόδοση για το ότι θα μετεξελιχθεί στο κυρίαρχο Έθνος, των ευρωπαϊκών Λαών πλέον και όχι Εθνών, θα παραχωρήσει δικαιώματα στην ΕΚΤ και τον ESM, το μηχανισμό σταθεροποίησης.
Και τα δικαιώματα αυτά θα τα παραχωρήσει στη FED και το ΔΝΤ, «διδυμοποιώντας» τις κεντρικές χρηματοπιστωτικές δομές της Ευρώπης , με τις πέραν του Ατλαντικού δομές και οδηγώντας και το Αμερικανικό Έθνος όπως αυτό εκπροσωπείται και αυτοκαθορίζεται από το αμερικανικό κράτος υπό τις εντολές του Λευκού Οίκου, στην μοίρα των ευρωπαϊκών εθνών .
Στον αφανισμό δηλαδή και τον έλεγχο της οικονομικής-κοινωνικής-πολιτικής επικράτειας των ΗΠΑ από τους τραπεζίτες.
Μια πρώτη εφαρμογή
Μια πρώτη μορφή εφαρμογής τέτοιας εξέλιξης είναι η απόφαση των 5 κεντρικών τραπεζών, υπό τον συντονισμό της FED , να μειώσουν στο μισό το κόστος του διατραπεζικού δανεισμού, μεταξύ δολαρίου και ευρώ, για το 2012, όπου όλα θα κρίνονταν , με αποτέλεσμα μετά τους Μερκοζί (Μέρκελ- Σαρκοζί) να έχουμε ευρωδολάριο (FED- ΕΚΤ).
Εάν πετύχει η πρώτη φάση η υπερχρεωμένη Ιαπωνία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αναστρέψει τη φορά των εξελίξεων, ενώ η Κίνα θα χρηματοδοτήσει και αυτή το νέο νόμισμα , για να μην βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο να υποστεί κράχ ,εξαιτίας της έκθεσης της στο δολάριο των ΗΠΑ και την αμερικανική οικονομία.
Και τελευταία η Ρωσία, με ολόκληρο τον Καύκασο, πολύ δύσκολα δεν θα γυρίσει από την εποχή Πούτιν- Μεντβέντεφ, στην εποχή Γιέλτσιν, όταν όλος της ο πλούτος βρέθηκε σε ελάχιστα «χέρια» των φεουδαρχών, όπως ονομάστηκαν τότε.
Το νέο παγκόσμιο νόμισμα θα έχει την φιλοσοφία του ευρώ και όχι του δολαρίου και η παγκόσμια συγκρότηση , μετά το τέλος των Εθνών, την φεουδαρχική αντίληψη της Λέσχης της μίας , ενιαίας Κρατικής Τράπεζας, που θα ελέγχουν ιδιώτες και όχι κράτη.
Προετοιμαστείτε για τα χειρότερα, τόσο χειρότερα , που δεν θα τα έχει φανταστεί ούτε ο χειρότερος εχθρός σας.....
Η Παγκόσμια Δικτατορία των Τραπεζιτών, θα επιβληθεί από στιγμή σε στιγμή κι από μέρα σε μέρα...
Πηγή: Ανδρέας Αποστολόπουλος

Επανεκκίνηση με προσδοκίες στο Κυπριακό

Ενθαρρυμένος από τα μηνύματα που έλαβε επιστρέφει από τις ΗΠΑ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Η Λευκωσία προσβλέπει σε στήριξη από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Μπάιντεν, και επενδύει σε αλλαγή στάσης της Ουάσινγκτον έναντι της Κύπρου.

Έπειτα από ενάμιση χρόνο «ξηρασίας» εξαιτίας των πολιτικών διεργασιών στην Κύπρο (προεδρικές στη Δημοκρατία, «βουλευτικές» στα Κατεχόμενα), το Κυπριακό ξαναμπαίνει στη διεθνή ατζέντα, δυναμικά μεν, διαφοροποιημένα δε.
Στο περιθώριο της εβδομάδας της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ διεξήχθησαν πολλές συζητήσεις για το Κυπριακό, -εκ των οποίων οι περισσότερες μάλλον ποτέ δεν θα γίνουν γνωστές- με ζητούμενο όχι απλώς να ξεκινήσουν οι συνομιλίες, αλλά να διασφαλιστεί ότι η έναρξη θα θέτει το πρόβλημα σε τροχιά λύσης.
Εκτός των «συνήθων υπόπτων» (Κύπρος, Ελλάδα και Τουρκία) που έχουν το Κυπριακό στην κορυφή των θεμάτων συζήτησης των ηγετών τους με τον γ.γ. του ΟΗΕ, αυτή τη φορά ο Μπαν Κι Μουν το συζήτησε με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χώρες όπως η Σλοβακία, η Σουηδία κ.ά.
Την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παραδεχόμενος με μία φράση ότι οι ισχυροί παίκτες στο Συμβούλιο Ασφαλείας «δεν είναι απλώς καλοί ακροατές αλλά προσπαθούν να κάνουν κάτι στο Κυπριακό», άφησε με την επόμενη φράση του ανοιχτό το πεδίο σε κάθε ενδεχόμενο και εικασία: «Επιτρέψτε μου να κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Προσπαθούμε τα πάντα με στόχο να επιτύχουμε τη νέα δυναμική και ώθηση που ψάχνουμε για τις διαπραγματεύσεις. Γι’ αυτό οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο δεν θα είναι τόσο υποβοηθητικό», είπε χαρακτηριστικά.

Τι άλλαξε στην ΟυάσινγκτονΗ νέα δυναμική που δημιουργείται οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων που έχουν ως απτό αποτέλεσμα τη σαφή διαφοροποίηση της στάσης της Ουάσινγκτον έναντι της Κύπρου. Για πρώτη φορά μάλιστα μέσα σ’ ένα μήνα, πέραν του Προέδρου και του υπουργού Εξωτερικών, δύο ακόμη υπουργοί γίνονται δεκτοί από τους Αμερικανούς ομολόγους τους. Την εβδομάδα που πέρασε είχαμε δύο συναντήσεις του υπουργού Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη, αρχικά με την υφυπουργό Εξωτερικών, Βικτώρια Νούλαντ και τον βοηθό υφυπουργό για τα ενεργειακά Άμος Χότσταϊν και την επομένη με το Νο 2 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ουίλιαμ Μπερνς.
Στις επαφές διαφάνηκε ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται γισ τα σχέδια της Κύπρου προς εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων (ήδη ανακαλυφθέντων και μελλοντικών). Μεγάλες αμερικανικές εταιρείες (όπως η Χάλιμπαρτον) δείχνουν αποφασισμένες να εμπλακούν περισσότερο, ενώ η ήδη δραστηριοποιούμενη στην Κύπρο Noble ανοίγει δρόμους και δημιουργεί διασυνδέσεις για τη Λευκωσία. Μόλις πριν από ένα μήνα έγινε δεκτός από τον Αμερικανό υπουργό Ενέργειας ο Κύπριος ομόλογός του, Γιώργος Λακκοτρύπης, ενώ στις 4 Δεκεμβρίου θα γίνει δεκτός από τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών, Τζακ Λιου, ο Χάρης Γεωργιάδης.
Αν και πάντα οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουμε επιφυλακτικά τις κυβερνητικές διαρροές για το τι ελέχθη στην καθιερωμένη δεξίωση του Μπαράκ Ομπάμα προς τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών που επισκέπτονται τη Γενική Συνέλευση, αυτή τη φορά φαίνεται πως όντως ελέχθησαν λίγα περισσότερα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Κι ακόμη περισσότερα στη συνομιλία που είχαν για περισσότερα από 15 λεπτά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρι.
Η Λευκωσία υποστηρίζει ότι εκείνο που κάνει τη διαφορά στη νέα προσέγγιση των Αμερικανών, πέραν των ενεργειακών, είναι η αναζήτηση κόμβων σταθερότητας στην περιοχή της Μεσογείου. Κι η Κύπρος υπό τη νέα κυβέρνηση του Προέδρου Αναστασιάδη που εξελέγη με το σύνθημα «ανήκωμεν εις την Δύσιν» δείχνει πρόθυμη να παίξει αυτό το ρόλο. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε τις σχέσεις της Κύπρου με το Ισραήλ που περιλαμβάνουν και την Ελλάδα, το πολιτικό «σωσίβιο» που οι δύο χώρες μέλη της Ε.Ε. έριξαν στην Αίγυπτο και τέλος την αυξημένη αναξιοπιστία της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν, συμπληρώνεται ένα μεγάλο κομμάτι του παζλ για την αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ.
Το επόμενο στοιχείο σχετίζεται με τον ίδιο τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ένθερμο και διαχρονικό φίλο της Ελλάδας, ο οποίος στη δεύτερη τετραετία της θητείας του έχει τα χέρια του περισσότερο ελεύθερα να αναλάβει πρωτοβουλίες στην εξωτερική πολιτική και σε θέματα που θα τον βοηθήσουν αν αποφασίσει να διεκδικήσει την προεδρία.
Η συνάντηση Μπάιντεν – Αναστασιάδη θεωρείτο από κυβερνητικές πηγές το σημαντικότερο γεγονός της επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Παρότι υπάρχει σ’ αυτή και το στοιχείο της ενίσχυσης της εικόνας του Προέδρου Αναστασιάδη, φαίνεται πως με τη βοήθεια των ομογενών φίλων του κ. Μπάιντεν ο αντιπρόεδρος είναι διατεθειμένος αυτή τη φορά να κάνει κάτι για την Κύπρο.
Κάποιος ομογενής παράγοντας παρομοίασε τον Μπάιντεν με το «τζίνι» του λυχναριού, που θα εκπληρώσει κάποιες επιθυμίες (τουλάχιστον μία) στον τυχερό που θα το βρει. «Ελπίζω ότι θα ζητήσουμε κάτι που θα ανοίξει το δρόμο για τη λύση», είπε ο ίδιος. Η κυβέρνηση απ’ ό,τι φαίνεται, έχει σαν πρώτη επιθυμία το Βαρώσι.

Νέο κλίμα στον ΟΗΕ και πιέσεις για Βαρώσι
Η αλλαγή στην Ουάσινγκτον έχει αρχίσει να επιδρά και στη Γραμματεία του ΟΗΕ, οι οποία εμφανίζεται περισσότερο δεκτική στην πρόταση του Προέδρου Αναστασιάδη για μία μεγάλη χειρονομία από την Άγκυρα. Ωστόσο, η στάση του γ.γ. παραμένει ακόμη διφορούμενη, αφού σε ορισμένα ζητήματα η επιρροή του ειδικού του συμβούλου Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι εμφανής.
Στη συνομιλία του Μπαν Κι Μουν με τον Τούρκο πρόεδρο Αμπντουλά Γκιουλ, ο γ.γ. τον πίεσε έντονα στο ζήτημα της αναγκαιότητας μιας γενναίας τουρκικής χειρονομίας, ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, χωρίς να αποσπάσει σαφή υπόσχεση. Ωστόσο, φαίνεται ότι η διαδικασία οικοδόμησης εμπιστοσύνης έχει ήδη ξεκινήσει με διάφορους συμβολισμούς.
Ο πρώτος σχετίζονταν με την απόφαση Ελλάδας και Τουρκίας να βλέπουν τους διαπραγματευτές της Τ/κ και της Ε/κ κοινότητας αντίστοιχα. Ο διορισμός Ε/κ συνομιλητή αποτελεί προεκλογική δέσμευση του Προέδρου Αναστασιάδη, ωστόσο τη συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας φαίνεται να την παζάρεψε ο Αλεξάντερ Ντάουνερ στην Άγκυρα. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις Νταβούτογλου προς τον υπογράφοντα στη Νέα Υόρκη, που αποκαλύπτουν μέρος του παρασκηνίου.
«Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες ο Ντάουνερ μας επισκέφθηκε και αργότερα συναντήθηκα με τον αγαπητό συνάδελφο Ευ. Βενιζέλο τόσο στην Άγκυρα όσο και στη Νέα Υόρκη. Η συνάντησή μας ήταν πολύ επιτυχής και αποφασίσαμε να προσφέρουμε, να κάνουμε μια εισήγηση στις δύο πλευρές της Κύπρου ότι μπορεί να υπάρξουν αμοιβαίες επισκέψεις στην Άγκυρα και Αθήνα. Ευτυχώς, και οι δύο πλευρές το αποδέχθηκαν. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης».
Ωστόσο, στο θέμα των Βαρωσίων, ο Τούρκος ΥΠΕΞ αρνήθηκε κατηγορηματικά τη συζήτηση, αντιπροτείνοντας την άρση όλων των περιορισμών μεταξύ των εμπλεκομένων (Φινλανδική πρόταση χωρίς Βαρώσι).
Δεύτερος συμβολισμός ήταν ο θετικός τόνος των ομιλιών στη Γενική Συνέλευση του Προέδρου Γκιουλ και του Προέδρου Αναστασιάδη, που δεν δείχνει να ήταν σύμπτωση, αλλά αποτέλεσμα συζήτησης (ανάλογη με παρελθούσες μεταξύ Αθήνας – Άγκυρας για ΜΟΕ στο Αιγαίο) με στόχο τη δημιουργία νέου θετικού κλίματος.
Ο κ. Νταβούτογλου χαρακτήρισε αυτή την πρόοδο «ψυχολογικά αλλά και διαδικαστικά σημαντική. Κι βέβαια αυτό αντανακλάται στην ομιλία του Προέδρου Γκιουλ και του κ. Αναστασιάδη».
Πάντως, έστω κι αν ο Νταβούτογλου εκφράστηκε δημόσια κατά της πρότασης για το Βαρώσι, το ότι η αντίδραση άργησε τρεις εβδομάδες και έγινε σε δημόσιες δηλώσεις στον ΟΗΕ τρεις μέρες πριν από τη συνάντηση Έρογλου – Μπαν, δίνει ελπίδες ότι με αμερικανική «ενθάρρυνση» και μεγαλύτερη πίεση εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών (κι εδώ ο Ντάουνερ είναι εμπόδιο) η πρόταση μπορεί να μπει στο προσκήνιο μετά την έναρξη των συνομιλιών, αφού είναι σίγουρο πως ο συνομιλητής της πλευράς μας θα το εγείρει απευθείας στην Άγκυρα.

Παγόβουνο μεταξύ κυβέρνησης – Ντάουνερ
Ενώ ο γ.γ. του ΟΗΕ πιέζει την Άγκυρα για τη «χειρονομία», την ίδια στιγμή στα θέματα της προετοιμασίας παραμένει εγκλωβισμένος στις απόψεις του Ντάουνερ. Για παράδειγμα, στη συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο γ.γ. του διάβαζε τα talking points του ειδικού του συμβούλου, με τις συγκλίσεις Χριστόφια με Ταλάτ και Έρογλου. Η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Αυστραλός πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι εμπόδιο, όμως δεν κρίνει σκόπιμο να διακινδυνεύσει ρήξη μαζί του και με τον γ.γ., ούτε και να χαραμίσει «χάρες» για την απομάκρυνσή του, όταν δεν είναι σίγουρη ότι δεν θα τον διαδεχθεί χειρότερος. Έτσι, πέραν των «ευχών» να παραιτηθεί ιδία βουλήσει, η Λευκωσία ευελπιστεί πως ο διορισμός ισχυρού Ευρωπαίου συντονιστή με αναβαθμισμένο ρόλο κι οι ανάλογες κινήσεις από την Ουάσινγκτον θα τον περιορίσουν. Πάντως, στο θέμα του κοινού ανακοινωθέντος, η στάση του Ντάουνερ ήταν θετικά προσκείμενη στις απόψεις τις πλευράς μας, για επαναβεβαίωση των συμφωνιών και της βάσης λύσης του Κυπριακού, πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων.
Στο θέμα της έναρξης των συνομιλιών τον Οκτώβριο, ο ίδιος το θεωρεί σημαντικό να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα –επικαλούμενος κι ότι αναφέρεται στο τελευταίο ψήφισμα του Σ.Α.– όμως ο γ.γ. δεν φαίνεται να επιμείνει, όσο υπάρχουν διαβουλεύσεις μεταξύ των διαπραγματευτών των δύο κοινοτήτων.

Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ θα βρίσκεται στα τέλη της εβδομάδας στη Λευκωσία για χωριστές συναντήσεις με τους ηγέτες και να συμμετάσχει στις συνομιλίες Μαυρογιάννη – Ερτούγ. Επίσης θα επισκεφθεί την Αθήνα. Σύμφωνα με ελληνοκυπριακή πηγή, δεν προβλέπεται η έναρξη των επισκέψεων των Ε/κ και Τ/κ διαπραγματευτών σε Τουρκία και Ελλάδα αντίστοιχα πριν να υπάρξει συμφωνία για την έναρξη των συνομιλιών. Ωστόσο, στην επίσκεψη Ντάουνερ θα οριστικοποιηθεί το επίπεδο που θα γίνονται δεκτοί σε Αθήνα και Άγκυρα.

kathimerini

Γκιούλ: Η έναρξη της διαδικασίας δοκιμασία ειλικρίνειας για όλους

Αναφορά και στο Κυπριακό έκανε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ 

Η Τουρκία, πρόσθεσε, όπως έκανε πάντα, θα υποστηρίξει όλες τις διπλωματικές προσπάθειες

 Αναφορά και στο Κυπριακό έκανε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ μιλώντας χθες στη μεγάλη εθνοσυνέλευση κατά την τελετή έναρξης του νέου νομοθετικού έτους.
Στην επίσημη ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας, όπου δημοσιεύεται το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Γκιουλ, φέρεται να δήλωσε ότι το Κυπριακό συνεχίζεται για σχεδόν 50 χρόνια και θα πρέπει να επιλυθεί και πως οι παράμετροι για την επίλυση είναι γνωστοί.
«Είναι σημαντικό να μην υπάρχει καθυστέρηση στη διεξαγωγή απευθείας συνομιλιών μεταξύ των δύο κοινοτήτων, προκειμένου να επιτευχθεί μια συνολική διευθέτηση με βάση αυτές τις παραμέτρους. Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε εκ πείρας ότι συνομιλίες ανοικτού τέλους δεν παράγουν κανένα αποτέλεσμα. Η έναρξη της διαδικασίας θα είναι μια δοκιμασία ειλικρίνειας για όλους τους εμπλεκόμενους». Η Τουρκία, πρόσθεσε, όπως έκανε πάντα, θα υποστηρίξει όλες τις διπλωματικές προσπάθειες για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη στο νησί και θα διατηρήσει την απόλυτη αλληλεγγύη με τον αδελφικό τουρκικό «λαό» του ψευδοκράτους, όπως είπε.

καθημερινή

Το «λουκέτο» στις ΗΠΑ και ο κίνδυνος χρεοκοπίας

«Διακόπτες» κατεβάζει το αμερικανικό ομοσπονδιακό κράτος, για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια, με εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλων να τίθενται σε υποχρεωτική αργία, κατ'όπιν της αποτυχίας του Κονγκρέσου να συμφωνήσει για την έγκριση του προϋπολογισμού.

«Γνωρίζω ότι οι επόμενες ημέρες μπορεί να σημαίνουν μεγαλύτερη αβεβαιότητα, συμπεριλαμβανομένων πιθανών αδειών άνευ αποδοχών. Και γνωρίζω ότι αυτό έρχεται μετά από τις αδειοδοτήσεις που πολλοί από εσάς υποστήκατε ήδη το καλοκαίρι. Εσείς και οι οικογένειές σας αξίζουν κάτι περισσότερο από την δυσπραγία που παρακολουθούμε σήμερα στο Κονγκρέσο», σημείωσε, σε τηλεοπτικό του μήνυμα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δηλώνοντας στους Αμερικανούς στρατιώτες ότι θα παραμείνουν «σε κανονική υπηρεσία» κατά τη διάρκεια του shutdown.

«Το έκαναν στ΄αλήθεια!», έγραψε, μάλιστα, στο Twitter λίγο πριν από τα μεσάνυκτα.

Παρά τις εντατικές διαβουλεύσεις της χθεσινής βραδιάς και τις αναπομπές ανάμεσα στην ρεπουμπλικανική Βουλή των Αντιπροσώπων και τη δημοκρατική Γερουσία, κανένα νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό δεν μπόρεσε να εγκριθεί εγκαίρως, πριν από τα μεσάνυκτα και την έναρξη χρήσης του οικονομικού έτους 2014.

Συνεπώς, ο Λευκός Οίκος έδωσε εντολή, προς τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, να θέσουν σε εφαρμογή τα σχέδια για τη μερική διακοπή της λειτουργίας των δραστηριοτήτων τους, ενδεχόμενο για το οποίο είχαν προετοιμασθεί.

«Απευθύνουμε έκκληση στο Κογκρέσο να ενεργήσει ταχύτατα, ώστε να περάσει μια διαρκή λύση για την παροχή βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης που θα εξασφαλίζει επαρκή χρόνο ώστε να περάσει ένας προϋπολογισμός για το υπόλοιπο του δημοσιονομικού έτους και να αποκαταστήσει τη λειτουργία κρίσιμων δημόσιων υπηρεσιών και προγραμμάτων που θα επηρεαστούν από το κενό χρηματοδότησης», ανέφερε η ανακοίνωση της διευθύντριας του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου.

Αρχής γενομένης από το Πεντάγωνο μέχρι την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος, όλες οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες οφείλουν να περιορίσουν, αμέσως, στο απόλυτο μίνιμουμ το προσωπικό τους. Οι υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας και οι απαραίτητες υπηρεσίες θα εξαιρεθούν. Οκτακόσιες χιλιάδες υπάλληλοι που περιλαμβάνονται στο μη απαραίτητο προσωπικό τίθενται σε υποχρεωτική αργία.

Οι περισσότερο θεαματικές συνέπειες αφορούν στον τομέα του Τουρισμού. Το σύνολο των εθνικών πάρκων της χώρας, που ανήκουν στον τομέα διαχείρισης της Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων, όπως το Γιοσέμιτι και το Γκραν Κάνιον, τα μουσεία Σμιθσόνιαν της Ουάσινγκτον, δεν θα ανοίξουν τις πόρτες τους το πρωί της Τρίτης.

Οι αιτίες και οι ευθύνες

Η αποτυχία του Κονγκρέσου αποτελεί το επιστέγασμα μίας αναμέτρησης που διαρκεί εδώ και 33 μήνες, με θέμα τον προϋπολογισμό ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι ανέκτησαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων τον Ιανουάριο 2011, με την εκλογή δεκάδων υποψηφίων του Tea Party.

Η αιτία του αδιεξόδου ονομάζεται «Obamacare», όπως ονομάζεται η μεταρρύθμιση στον τομέα της Υγείας και συνοψίζεται στην επιμονή των Ρεπουμπλικανών να συνδέουν κάθε έγκριση ομοσπονδιακής χρηματοδότησης με την εφαρμογή του εμβληματικού αυτού νόμου της κυβέρνησης Ομπάμα, ο οποίος ψηφίσθηκε το 2010, παρά τη λυσσώδη αντίδραση του ρεπουμπλικανικού στρατοπέδου, με προεξάρχοντες τους τενόρους του Tea Rarty.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους ψήφιζε το νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό, που θα επέτρεπε τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών, αλλά περιελάμβανε άρθρο, το οποίο μετέθετε έως και έναν χρόνο πίσω το πρόγραμμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που πέρασε ο Ομπάμα. Έτσι, το νομοσχέδιο απορριπτόταν από τη Γερουσία που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς.

Σήμερα, η διακοπή της λειτουργίας της κυβέρνησης έχει προκαλέσει πολιτική θύελλα στην Ουάσινγκτον, με τα δύο στρατόπεδα να αλληλοκατηγορούνται για αδιαλλαξία.

«Είναι ντροπή που οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι εξελέγησαν για να εκπροσωπούν τη χώρα, καταλήγουν να εκπροσωπούν το Tea Party και του αναρχικούς», δήλωσε ο επικεφαλής των Δημοκρατικών της Γερουσίας Χάρι Ρίντ.

«Βρισκόμαστε στο σημείο αυτό διότι ο πρόεδρος και οι Δημοκρατικοί της Γερουσίας επεδίωκαν το αποτέλεσμα αυτό από την αρχή», έγραψε ο Ρεπουμπλικανός Τεντ Πόου στο Twitter.

Ωστόσο, είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι η κοινή γνώμη θα επιρρίψει στους Ρεπουμπλικανούς την ευθύνη. Αυτοί «θα θεωρηθεί ότι μπλόκαραν και προκάλεσαν τη διακοπή της λειτουργάις της κυβέρνησης», δήλωσε ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον ΜακΚέιν.

Οι φοβίες για χρεοκοπία

Σύμφωνα με τη Goldman Sachs το «λουκέτο» στις υπηρεσίες ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα στοιχίζει στην αμερικανική οικονομία, σε εβδομαδιαία βάση, 8 δισ. δολάρια.

Οι μεγαλύτερες, όμως, ανησυχίες αοφορύν στην επόμενη κρίσιμη συζήτηση στο Κογκρέσο, σχετικά με το όριο του χρέους. Και ο χρόνος πιέζει, αφού τα ρευστά διαθέσιμα των ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων ισχύουν μέχρι τις 17 Οκτωβρίου. Μέχρι τότε, οι ΗΠΑ καλούνται να έχουν λάβει απόφαση για το όριο του χρέους, προκειμένου και να αποφευχθεί η χρεοκοπία.

Ο Λευκός Οίκος λέει «όχι» στη λήψη μονομερούς απόφασης από τον Ομπάμα για αύξηση του ορίου, εάν το Κογκρέσο δεν καταφέρει να το πράξει μέχρι την παραπάνω ημερομηνία, καθώς όπως σημείωσε ο εκπρόσωπος, Τζέι Κάρνεϊ, «δεν θα ήταν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση και δεν θα την έπαιρναν στα σοβαρά οι διεθνείς αγορές».

Κέρδος online   1/10/2013 22:24